پایداری کامل و حفظ دندان

برای بیماران برجسته قیمت دندان مصنوعی ، دندانپزشکی موفقیت آمیز تحت تأثیر پدیده های بیومکانیکی پشتیبانی ، پایداری و احتباس است. متأسفانه ، عوامل جسمی ، فیزیولوژیکی و مکانیکی مرتبط با احتباس پروتز کاملاً درک نشده است. اعتقاد بر این است که نیروهای فیزیکی مؤثر بر حفظ پروتز شامل چسبندگی ، انسجام ، جذب مویرگی ، کشش سطح ، ویسکوزیته سیال ، فشار اتمسفر و نیروهای خارجی است که توسط عضله دهانی و صورت به پروتزها منتقل می شوند .45-51 از این موارد ، کشش سطحی بین سطحی مرتبط با لایه بزاق بین پایه دندانی و حمایت از بافتهای نرم بسیار مهم است. این امر به ویژه در مورد پروتزهای فک بالا صادق است. احتباس محقق می شود زیرا این لایه بزاق تماس با تقریب سطوح پروتز و مخاط را به حداکثر می رساند. بنابراین ، بیماران xerostomic که کاهش کمی یا کیفی در بزاق را تجربه می کنند ، ممکن است به دلیل کاهش تنش سطحی بین سطحی ، احتباس کامل دندان را کاهش داده باشند .52-54

در فک بالا ، جذب آلوئولار ممکن است علائم آناتومیک مورد نیاز برای شناسایی منطقه مهر و موم پس از زایمان مؤثر باشد. بنابراین ، كاهش سطح آلوئول عمودی در فك بالای غیرفعال آسترولیك ممكن است موجب ثبات پروتز ضعیف و نگهداری نامناسب دندان شود.

الگوی معمولی از جذب ریج باقیمانده منجر به باریک شدن پایه دندانپزشکی میانی-جانبی و قدامی-خلفی و گسترش گسترده درک شده از پایه دندانپزشکی فک پایین می شود. نیش متقاطع این ترتیب ممکن است توزیع نیرو به بافتهای تحمل پروتز را پیچیده کند. اگر انسداد پروتز خلفی متقاطع نیش به دقت در بیماران مبتلا به جذب شدید ریج باقیمانده ایجاد نشده و مدیریت شود ، ممکن است ناپایداری پروتز منجر شود.

هدف از درمان كامل دندانپزشكی برای بیمارانی كه باعث كاهش شدید پوسیدگی های باقی مانده می شوند ، صرفاً تعویض دندان های از دست رفته نیست. در عوض ، پروتزهای کامل باید به گونه ای طراحی شوند که هم دندان های از دست رفته و هم بافت های پشتیبانی کننده را جایگزین کنند. با انجام این کار ، پایه پروتز ممکن است حجم قابل توجهی را اشغال کند. از آنجایی که پوشش پایه دندان مصنوعی کف سخت برای برآوردن نیازهای مکانیکی پروتز ضروری است ، و نه جایگزینی ساختارهای آناتومیکی از دست رفته ، باید در جهت محدود کردن ضخامت پایه دندان مصنوعی در این منطقه دقت کرد. علاوه بر جایگزینی بافت های دهان گم شده ، پروتزهای کامل از لحاظ ساختاری فضاهای بالقوه درون حفره دهان را تعریف می کنند. قرارگیری نامناسب دندان دندان مصنوعی و کانتور یا حجم پایه دندانپزشکی غیر قابل قبول از نظر فیزیولوژیکی ممکن است منجر به آوایی به خطر بیافتد ، 64 وضعیت و کارایی زبان ناکارآمد ، 59،65 و لرزش بیش فعالی.66-69 ممکن است کانتورهای دندانپزشکی خارجی با دقت طراحی شده (یعنی سطح دندان مصنوعی کامو یا جلا) باشد. به طور قابل ملاحظه ای به ثبات و حفظ پروتز کمک می کند .70 الگوهای موفقیت آمیز پروتز فعالیت عضلانی دهان و صورت در حفظ و حفظ پروتزهای خود مؤثر است. در صورت بهینه قرار گرفتن ، پروتزهای کامل فضای موجود در حفره دهان را تعریف می کنند که توسط محدوده های فیزیولوژیکی عملکرد عضلانی قابل قبول تعریف شده است ، بنابراین ثبات و احتباس را در حین جراحی ، جوانه زنی و واج سازی به دست می آورند .71،72 برعکس ، پروتزهایی با طراحی ضعیف که عملکرد عضلانی پیش بینی شده را ندارند. ممکن است ثبات دندان مصنوعی به خطر بیفتد و باعث کاهش احتباس شود.

حفظ كامل پروتز تا حدودی تحت تاثیر انسداد دندان است. بیشتر این افراد با استفاده از پروتز آگاهانه یا ناخودآگاه ، تماسهای انسداد دهان خالی و تصادفی را در طول روز انجام می دهند .73 انسداد دندان دو طرفه متعادل با هدف توزیع گسترده این نیروها در ساختارهای تحمل پروتز ، به حداقل می رسد تا بتواند عواقب جانبی بارگذاری دهان خالی عملکردی و عملکردی به حداقل برساند. پایداری دندان. انسداد متعادل بستگی به مراحل بالینی و آزمایشگاهی مؤثر دارد. ثبت دقیق و دقیق از روابط فک بالا ، مفصل بندی دقیق کارشناسی ارشد ، قرار گیری دقیق دندان های مصنوعی و پردازش صحیح پایه های دندانی باید انجام شود. در صورت دستیابی به تعادل مطلق اکلوزال قبل از تحویل پروتز ، هر دو روش بازآزمایی بالینی و آزمایشگاهی ضروری هستند. سرانجام ، فراخوان دوره ای از کلیه بیماران لقاح امکان ارزیابی مجدد انسداد دندان را می دهد. بازپرداخت بالینی می تواند هنگام اصلاح انجام شود.

پروتزهای کامل فک بالا و فک پایین در هکتار